Op één avond een maaltijd met meerdere gangen én een vullende theatervoorstelling? Meestal is het in het leven kiezen, maar Sien Vanmaele biedt in ZEEMAAL de unieke combinatie. Je eet een veganistisch maal terwijl je kijkt en luistert naar een heel verhaal, allebei bereid op het golvende bedje van de (diep)zee. Afwisselend, soms tegelijk, speelt Vanmaele de ober en de verteller van een bijzondere culinaire reis. Ze neemt je mee terug naar waar ze vandaan komt, passeert bij waar we allen vandaan komen en arriveert uiteindelijk bij onze gezamenlijke toekomst met deze planeet. Allerlei wieren, zeealgen en ander lekkers op je bord doen je vanzelf de smaak te pakken krijgen.

ZEEMAAL bouwt duidelijk verder op de traditie van zintuiglijke eettheater bij Laika, maar voegt er haar hoogsteigen flavour aan toe: autobiografische herkenning, stevig inhoudelijk onderzoek en de grote noodzaak om een voorstelling te begrijpen als een voorstel. ZEEMAAL is een epische TED-talk op smaak, in het licht van morgen. Bereid met uiterste zorg. Zorg voor de publiekservaring, maar ook voor wat ons allen te wachten staat.

Bijna achteloos verruimde deze totaalervaring onze kijk als jury op klimaat(theater). Ze verontrust én stelt deels ook gerust: er zijn nog onvermoede uitwegen, er zijn nog artistieke vormen waarin bewustzijn kan worden gewekt. Begreep Brecht ‘culinair theater’ ooit als toneel dat in slaap wiegt, dan is dit net theater dat wakker maakt. Ontwapenend, maar allesbehalve naïef. Genereus, maar vanuit een groot zelfbewustzijn. Vol, maar nergens overdadig. Zeemaal boort een nieuwe wereld aan. Met veel nieuwsgierigheid kijkt de jury dan uit naar de twee volgende delen van dit drieluik: LANDMAAL en LUCHTMAAL. Voor het hedendaagse theater met al zijn uitdagingen is Sien Vanmaele sowieso een aanwinst.